Otyłość stanowi jedną z poważniejszych chorób cywilizacyjnych, która niszczy nasze zdrowie, doprowadzając do rozwijania się innych schorzeń. Z uwagi na to, coraz częściej szukamy sposobu na pozbycie się zbędnych kilogramów, chcąc nie tylko zadbać o swój organizm, ale także wygląd. Rozpoczynamy diety czy zapisujemy się na siłownię. W ciągu kilku miesięcy jesteśmy w stanie zauważyć znaczącą różnicę, jednak pojawiające się mięśnie są wciąż niezadowalające. Stąd prosta droga do rozwoju bigoreksji. A czym ona jest oraz jak się objawia?
Czym jest bigoreksja?
Bigoreksja, inaczej również bigorexia czy dystrofia mięśniowa. Jest to zaburzenie, które polega na nieprawidłowym odbiorze własnego ciała. Zaliczana jest do dysmorfofobii, czyli grupy zaburzeń psychicznych objawiających się ciągłym i natrętnym przekonaniem o nieatrakcyjności swojego wyglądu. Osoby na nią cierpiące uważają, że mają niewystarczająca ilość tkanki mięśniowej, a to wszystko pomimo częstej i intensywnej aktywności fizycznej. Dla osób zmagających się z bigoreksją nawet wyraźnie widoczne rezultaty są niesatysfakcjonujące. Tak naprawdę zaburzenie to może pojawić się w każdym wieku, jednak najbardziej narażeni są na nią mężczyźni, nawet około osiemnastego roku życia.
Może wystąpić także u osób, które uprawiają kulturystykę lub chodzą na siłownię. Zazwyczaj tak skrajne zmiany wiążą się z chęcią poprawy swojego wyglądu. Choć bigoreksja nie jest uznawana za tak szkodliwą, jak anoreksja czy bulimia, to niezaprzeczalnie również niesie za sobą liczne zagrożenia. W związku z intensywnymi treningami i restrykcyjną dietą może nastąpić nie tylko szybka utrata wagi, ale także pojawiają się zaburzenia odżywiania. Prowadzi to do wyczerpania organizmu, a także upośledzenia funkcjonowania w życiu społecznym i zawodowym. Dużym ryzykiem jest także sięganie po dodatkowe, niekoniecznie bezpieczne środki farmakologiczne, które wspomagają rozrost tkanki mięśniowej.
Bigoreksja – przyczyny i objawy
Nic nie dzieje się bez przyczyny – tak też jest z bigoreksją. Z dotychczasowych badań wynika, że za przypadłość tą są odpowiedzialne przede wszystkim czynniki społeczne. Wiąże się to ze wzrostem popularności kulturystyki czy trendami związanymi z chodzeniem na siłownię. W dzisiejszych czasach nie da się zaprzeczyć, że ludzie również przywiązują o wiele większą uwagę do wyglądu zewnętrznego, przez co sami chcą posiadać wyrzeźbiona sylwetkę.
Oprócz tego nie da się zaprzeczyć, że duży wpływ ma tutaj brak akceptacji ze strony otoczenia w dzieciństwie. Poprzez wyśmiewanie przez rówieśników czy rodziców ze względu na wygląd, w późniejszym czasie znacząco rośnie prawdopodobieństwo rozwinięcia się bigoreksji. Podobny wpływ mogą mieć problemy w związku, niskie poczucie własnej wartości czy otyłość.
Natomiast, do najczęstszych objawów bigoreksji zalicza się:
- wykonywanie intensywnego treningu, nawet kilka razy dziennie,
- ścisła kontrola przyrostu mięśni
- liczenie kalorii i stosowane diety, które pozwoli osiągnąć wymarzone rezultaty,
- zrezygnowanie z hobby i kontaktów społecznych na rzecz treningów,
- zaniedbywanie pracy i rodziny,
- podporządkowanie wszystkich aspektów życia pod plan pozwalający osiągnąć wymarzoną sylwetkę,
- ciągłe przyglądanie się własnemu ciału i zadowolenie związane z jego wyglądem.
Jak leczyć bigoreksję?
Bigoreksja to schorzenie, które stosunkowo trudno jest leczyć. Wszystko z uwagi na fakt, iż chorzy bardzo rzadko szukają pomocy u specjalistów, ponieważ mimo niezadowalającego wyglądu ciała, są w bardzo dobrej formie fizycznej. A po czym rozpoznać, że dana osoba może zmagać się z bigoreksją?
W tym celu pomocne będą następujące kryteria diagnostyczne:
- koncentracja na swoim wyglądzie, a zwłaszcza masie mięśniowej,
- dążenie do poprawy wyglądu poprzez nadmierne ćwiczenia fizyczne i dietę,
- zaniedbywanie życia społecznego celem ścisłego przestrzegania narzuconych ograniczeń i grafiku,
- unikanie miejsc, w których ciało może być odsłonięte,
- rygorystyczna dieta, treningi, stosowanie leków i suplementów pomimo świadomości ich negatywnych skutków, a nawet branie potencjalnie niebezpiecznych sterydów anabolicznych,
- panika lub silny stres z powodu pominięcia treningu czy porcji specjalnie przygotowanego posiłku.
Po zdiagnozowaniu bigoreksji można podjąć kilka działań. Opierają się one przede wszystkim na terapii psychiatrycznej i psychologicznej. Pozwala ona na zrozumienie problemu. Często takie zaburzenia odżywiania, jak bigoreksja dodatkowo mogą skutkować depresją – wówczas stosuje się dodatkowo farmakoterapię opierająca się na lekach przeciwdepresyjnych. Warto skorzystać także z pomocy dietetyka, który pomoże ułożyć odpowiednio zbilansowaną dietę.
Uznaje się, że korzenie bigoreksji tkwią w społecznie przyjętym modelu męskości. W końcu prawdziwy facet jest umięśniony, silny czy dominujący. Takie schematy znacząco wpływają na sposób postrzegania swojego ciała. Zdrowy styl życia jest ważny, gdyż korzystnie oddziałuje na nasz organizm, jednak nie możemy popadać ze skrajności w skrajność.
