Wada wzroku to jedno z najczęściej występujących schorzeń na świecie. Dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych oraz starszych. Obejmuje określenie na brak zdolności oka do tworzenia prawidłowo zorganizowanego obrazu na plamce żółtej. Odczuwamy to jako złe lub niewyraźne widzenie. Najczęściej są uwarunkowane czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. A jakie są najczęstsze wady wzroku i w jaki sposób można je skorygować?
Krótkowzroczność
Krótkowzroczność, inaczej miopia, to jedna z częściej występujących wad wzroku. Wiąże się z nieprawidłową budową oka, przez co promienie docierające do oka nie skupiają się na siatkówce, tylko przed nią. Oznacza to, że musimy przybliżyć do siebie przedmioty, które chcemy zobaczyć lub przeczytać. A jeśli coś znajduje się za daleko, to widzimy tylko rozmazany kształt. Jednym z powszechnych objawów krótkowzroczności jest mrużenie oczu. Wiąże się to ze zmniejszeniem rozpraszania obrazu na siatkówce. Można także spotkać się z:
- pogorszeniem widzenia w ciemności i po zmroku,
- pieczeniem oczu oraz ich częstym pocieraniem,
- bólem głowy.
Całkowite cofnięcie krótkowzroczności na ten moment nie jest możliwe, jednak regularne noszenie okularów korekcyjnych oraz dbanie o prawidłową higienę oczy może spowolnić jej rozwój.
Dalekowzroczność
Dalekowzroczność, nazywana także hyperopią, to wada dotykająca najczęściej osoby w średnim wieku, jednak nie tylko. Polega na tym, że wpadające do oka światło skupia się nieprawidłowo na siatkówce. W odróżnieniu od krótkowzroczności tutaj możemy nie widzieć informacji znajdujących się na telefonie, ale bez problemu dostrzeżemy numery rejestracyjne samochodu oddalonego o kilka metrów. Do innych, często występujących objawów związanych z dalekowzrocznością zalicza się:
- coraz gorsza ostrość widzenia,
- ból oczy i głowy,
- dokuczliwe łzawienie oczu.
Nie da się całkowicie wyleczyć dalekowzroczności, ale jesteśmy w stanie korygować wadę okularami lub soczewkami na tzw. plusie. Można także postawić na nowoczesne rozwiązania, takie jak zabieg laserowy, jednak wykonuje się go u osób z ustabilizowaną wada oraz powyżej 21 r.ż.
Starczowzroczność
Starczowzroczność, czyli prezbiopia, to naturalne zjawisko fizjologiczne związane ze starzeniem się i dotyczy każdego po ok. 40 r.ż. W przeciwieństwie do krótkowzroczności, dalekowzroczności czy astygmatyzmu, nie ma nic wspólnego z nieprawidłowym kształtem gałki ocznej. Jak się okazuje, wynika ze spadku akomodacji oka, przez co coraz ciężej jest nam dostrzec obiekty blisko położone. Za pierwsze objawy uznaje się tzw. schorzenie długich rąk. Oznacza to, że wszystkie oglądane przedmioty oddalamy od siebie. Oprócz tego pojawia się:
- ciągłe zmęczenie oczu,
- problemy z pisaniem przez zamazany tekst,
- bóle głowy wraz z uczuciem napięcia.
Korygowanie starczowzroczności obejmuje noszenie soczewek kontaktowych lub okularów korekcyjnych.
Astygmatyzm
Astygmatyzm określa się także jako niezborność. Jest odpowiedzialny za zniekształcenie oraz rozmycie obrazu. Wynika to z różnej siły załamania równoległych promieni świetlnych, co następuje w dwóch różnych płaszczyznach układu optycznego oka. Najczęściej wynika z nieprawidłowego kształtu soczewki lub rogówki. Ciężko jest jednoznacznie określić przyczynę występowania astygmatyzmu, który występuje nico u co trzeciej osoby na świecie. Szacuje się, że jest to schorzenie dziedziczne lub występujące w wyniku uszkodzenia mechanicznego rogówki czy soczewki oka. Za najczęstsze objawy astygmatyzmu uznaje się:
- zamazany obraz podczas widzenia z bliska i daleka,
- tzw. mgła na oku,
- regularne bóle oczu oraz bóle głowy,
- zaburzenia poczucia przestrzeni,
- widzenie linii prostych jako krzywych.
Nie da się wyleczyć astygmatyzmu, jednak jesteśmy w stanie korygować go za pomocą okularów, soczewek kontaktowych czy zabiegów laserowych.
Wady wzroku przyczyniają się do pogorszenia widzenia. Zadbajmy zatem na co dzień o swoje oczy i odwiedzajmy gabinet okulistyczny przynajmniej raz w roku. Starajmy się także zapewnić oczom odpoczynek w czasie pracy przed ekranem. W tym celu najlepiej postawić na zasadę 20-20-20, czyli co 20 minut przerwa i przez 20 sekund wpatrujemy się na obiekt oddalony o minimum 20 stóp (ok. 6 m).
